شوک های نفتی و سیاست پولی در ایران: شواهدی بر پایه یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی

این مقاله نقش شوک های نفتی در سیاست های پولی بانک مرکزی را در چارچوب یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی (dsge) بررسی می کند. مدل ارائه شده متناسب با ساختار اقتصاد ایران، شوک های نفتی را از کانال مخارج دولت و در قالب قید تلفیقی دولت و بانک مرکزی مدل سازی نموده است. برآورد مدل با استفاده از روش اقتصادسنجی بیزی و با بهره گیری از داده های فصلی طی دوره زمانی 1370 تا 1389 صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که شوک های نفتی بر مخارج دولت، منابع پایه پولی و درنتیجه آن حجم پول تأثیر کوتاه مدت مثبت دارد. علاوه براین، شوک های نفتی، تولید و تورم را نیز به صورت قابل ملاحظه ای در کوتاه مدت افزایش می دهد. به طورکلی، نتایج مقاله بیانگر نقش قابل ملاحظه شوک های نفتی در سیاست های پولی بانک مرکزی و حاکی از سلطه دولت بر بانک مرکزی است؛ به این معنی که سیاست های پولی بانک مرکزی تحت سلطه تأمین مالی دولت قرار دارند.